Het zal voor de voorbijgaande fietsers (en die zijn er genoeg in deze Corona-tijd) een vreemd gezicht zijn geweest: twee volwassen kerels met toeters van lenzen die kruipend door een tulpenveld een kleine, overwegend gele vogel proberen te besluipen. Gekke hobby, vogelfotografie. Dan ben je 62 en laat je je door zo’n klein vogeltje verleiden tot dit soort gedrag.

Samen met broer Bert ben ik  aanwezig op een klein Drents tulpenveld. De tulpen zijn net twee dagen ervoor gekopt, de bloembladen liggen te vergaan in de gangpaden tussen gele en rode tulpenrijen. Hier en daar staan nog wat “overlevers” overeind, maar helemaal fris zijn deze exemplaren ook niet meer.

De jonge boer, die druk bezig is op naastgelegen percelen en zelfs met zijn gigantische sproei-installatie ons veld behandelt tegen onkruid, knijpt een oogje toe. Hij vindt het prima, zolang we maar op de gangpaden tussen de rijen blijven. Hij toont zelfs op zijn mobiel een foto van een bijenzwerm, genomen in zijn tuin. Een boer met een natuurhart.

De omstandigheden zijn vandaag zeker niet perfect. Dat is ook het licht niet. We weten best wel dat je niet midden op de dag bij fel zonlicht moet fotograferen. Maar… we laten ons niet uit het veld slaan.
Er is een behoorlijk aantal gele kwikken aanwezig in het veld. Ze verraden zich met hun alarmroepen vanaf hun uitzichtpunten: meestal een tulpenplant die per vergissing nog niet gesnoeid is. Wanneer je ze rustig benadert, diep door je knieën, blijven ze verrassend lang zitten.
Samen hebben we een prachtige ochtend beleefd.

Zie hieronder een paar resultaten van deze bijzondere expeditie.

Gele kwikstaart